Tanzania En Kenia Met Kinderen » Individuele Familiereis

Ook is er een ren met schriele kippen. In de schaduw van een hutje zit een groepje mannen, waar Marijke recht op af stapt. safari reizen kenia tanzania. Kijk, dit is ook al zo’n verschil met vroeger. Bij vorige reizen moest ìk dit soort klusjes altijd opknappen, Marijke was daar vaak angstig voor. Het is net alsof ze een ontwikkeling heeft doorgemaakt die mij nu pas opvalt

Omdat we weer gaan vrijkamperen, willen we graag de tien-liter-zak vol hebben - safari reizen kenia tanzania. Dit slaat een behoorlijke bres in hun watervoorraad en daarom biedt ze geld aan. Dat is prima; zij blij, wij blij. Terwijl Marijke voor de man de zak ophoudt, kijkt ze terloops even rond. Het verveloze hutje bestaat uit een klein vertrek waar de mensen ook slapen

Het ziet er ontzettend eenvoudig uit, elke vorm van luxe ontbreekt. Het is goed dat we altijd in oude kleren fietsen; anders zouden ze helemaal het idee krijgen dat wij rijke westerlingen zijn. Met de volle waterzak achterop nemen we afscheid en fietsen nog een paar kilometer door. Drie meter van de weg af vinden we achter een paar boompjes een aardige kampeerplek.

Morgen staat Khorixas op het programma, zo’n 40 kilometer verderop. Dat wordt een lekker makkelijk dagje en dan zit het fietsen er bijna op - safari reizen kenia tanzania. Het is de bedoeling vanuit Khorixas een lift te versieren naar Outjo, waar we over vier dagen opgepikt zullen worden voor de Etosha-tour. Na alle ontberingen lijkt het ons wel lekker: onder begeleiding van een gids vier dagen toeren in een auto door een wildpark

Al een paar maal hebben we een soort gekwaak gehoord, maar het kan geen kikker zijn, want die leven hier volgens mij niet. Het moet haast wel een vogel zijn, maar wat voor een dit er dan is? Ook alle ‘kriekekoppen’ maken herrie. Kortom, zodra de zon opkomt is er veel kabaal.

Safari Kenia - Reisforum

Omdat onze etensvoorraad op is, moeten we veertig kilometer afleggen zonder te eten - safari reizen kenia tanzania. De mieliepappie van vanochtend tel ik niet mee; die was niet bijster voedzaam en kan dus niet voorkomen dat mijn maag knort. We hebben ook nog maar twee liter water. Na ruim dertig kilometer fietsen verandert het wegdek opeens in asfalt

In het zicht van de haven voelen we ons opeens erg moe en hongerig; het lijkt wel alsof onze benen van lood zijn (safari reizen kenia tanzania). Met onze laatste krachten fietsen we naar het Khorixas Ruskamp en belanden in een soort oase: mooie groene grasveldjes met volières, palmbomen en een zwembad met terrasjes eromheen

Niet alleen zijn er bungalowtjes te huur, maar er is ook een grasveld waar je kunt kamperen. We worden aangesproken door een viertal dat zijn bewondering uitspreekt. Ze hebben ons inmiddels al driemaal gezien: bij Sesriem, op weg naar Walvisbaai en voor Kaap Kruis - safari reizen kenia tanzania. Grappig, want zij zijn met de auto

Na een lunch in het restaurant zetten we de tent op in de schaduw van een boom. Toerisme is een snel groeiende bedrijfstak in Namibië. Werklui zijn druk aan het bouwen, er klinkt volop geklop, geboor en gehamer. De auto’s met constructiematerialen rijden af en aan. Van de naam Khorixas Ruskamp kunnen ze maar beter het woord ‘rus’ afhalen.

Safari Kenia Ter Plaatse Boeken

De ganzen en pauwen die hier rondlopen maken behoorlijk lawaai. Bovendien loeit er urenlang een generator die de bungalows van stroom moet voorzien. safari reizen kenia tanzania. Midden in de nacht arriveert een groep mensen die onder luid gekwebbel hun tentjes vlak bij die van ons opzet. Na al die eenzame stille nachten in de woestijn is het wennen om in de bewoonde wereld te vertoeven

Ze zijn hier gekomen met twee Landrovers die elk het eigendom zijn van twee Israëliërs. safari reizen kenia tanzania. De anderen zijn lowbudget reizigers, die eigenlijk individueel rondtrekken. In de Cardboard Box in Windhoek hebben ze de twee Israëliërs ontmoet. In ruil voor het betalen van de benzinekosten mochten ze meerijden. Voor zelfstandige reizigers zonder eigen vervoermiddel is het in Namibië erg lastig rondreizen

En op de rustige wegen kan het erg lastig zijn om een lift te krijgen. Dat is het voordeel van een onderkomen als de Cardboard Box. De kans is groot dat je daar mensen ontmoet met wie je gezamenlijk een auto kunt huren of met wie je kunt meerijden. In de loop van de middag gaan Marijke en ik naar Khorixas zelf, dat drie kilometer verderop ligt.

Alhoewel het wel lichter trapt, is het een stuk gevaarlijker: de wielen glijden eerder weg en de fiets schudt als een gek. safari reizen kenia tanzania. Khorixas lijkt uit twee gedeelten te bestaan: een woon- en een winkelgedeelte. Het woongedeelte bestaat uit zogenaamde ‘compounds’: allemaal kleine, stenen huisjes met een golfplaten dak die er hetzelfde uitzien

De huisjes staan aan brede ongeplaveide straten. Als een paar jongens ons zien, fluiten ze en roepen aanstellerig: ‘Hello!’. Daarna giechelen ze en komen brutaal kijkend dichterbij. Marijke heeft de neiging om weg te fietsen, want voor haar hoeft die aandacht niet zo - safari reizen kenia tanzania. Als we even later langs een oude auto rijden waarvan de motorkap openstaat, vraag ik aan de man die over de motor heengebogen staat of ik misschien kan helpen

Safari Boeken Kenia

‘Wil jy dalk jou fiets swop vir my kar?’, vraagt hij. ‘Liever niet, want we moeten nog verder.’ Ik wens hem sterkte en terwijl ik wegrijd nodigt hij ons uit om ’s avonds te komen eten. Ik bedank vriendelijk. Achteraf toch jammer. Misschien komt het omdat een zwarte stad nieuw voor mij is.

We houden halt bij een bakkerij waar Marijke wordt aangesproken door een dronken jongen. ‘Van watter land is jy?’, vraagt hij. Als ze ‘Nederland’ antwoordt, begint hij meteen over ‘Roed Goellit’. ‘Ek hou baie van hom, hy is amper weer reg. Volgend jaar sal Holand seker de EK wen, dan is Goellit weer heeltemal reg (safari reizen kenia tanzania).’ Hij is er zichtbaar blij om

‘Goh, je bent een echte heer’, zegt ze (safari reizen kenia tanzania). Met dit compliment is hij helemaal verguld. Ik sta perplex. Is dit nu de Marijke zoals ik haar tot nu toe heb leren kennen? Ze is het met me eens dat ze dit een aantal jaar geleden niet gedaan zou hebben. Als ze dan ergens zat en voorbijgangers bekeken haar, dan wilde ze zo snel mogelijk weg

‘Het is een soort angst. Je bent als toerist in een vreemd land. Je valt op, iedereen ziet je en ik wist me toen niet zo goed raad, een soort angst voor het onbekende (safari reizen kenia tanzania). Nu heb ik meer zoiets van: ach, gewoon eens kijken wat er gebeurt. Het is leuk en ja, natuurlijk val je wel op, maar als je gewoon vriendelijk doet en de mensen gedag zegt, dan is er verder niets aan de hand

Naast mij komen semi-nonchalant enige schoolkinderen zitten die vanuit hun ooghoeken naar me gluren. Ze weten zich niet goed raad met ons, de onbekenden (safari reizen kenia tanzania). ‘Ek is bly u te ontmoet’, zeg ik en steek mijn hand uit. Ze schrikken ervan en beginnen druk te brabbelen in het plaatselijke dialect. Als de opwinding is bedaard, vraagt er een verlegen: ‘Wat is u van?’